Rampasan
kuasa tentera Mesir menggulingkan Presiden Morsi memerlukan analisis
lebih mendalam, termasuk sejarah panjang pemerintahan diktator negara
itu dan latar belakang mengenai liku-liku perit yang dilalui Ikhwanul Muslimin selama hampir 60 tahun.
Prof Dato' Dr Mohammad Redzuan Othman (gambar), Dekan Fakulti Sastera
dan Sains Sosial, Universiti Malaya dirasakan tokoh akademik dan
pengamat politik Timur Tengah yang paling layak memberikan pandangan
terhadap krisis di Mesir. Wakil Harakah, Ahmad Lutfi Othman dan Arif
Atan menemubual Dr Redzuan di kediamannya, Sungai Ramal, Kajang,
pertengahan Julai lalu.
Soalan :
Presiden pertama Mesir
yang dipilih rakyat dalam satu pilihan raya yang diakui adil dan bebas
telah digulingkan hanya selepas setahun berkuasa. Ada pihak melihat
dalang di sebaliknya adalah pihak Barat, terutamanya Amerika Syarikat.
Sebagai tokoh akademik yang lama mengikuti politik Mesir, termasuk
gerakan Ikhwanul Muslimin, tentu Prof lebih arif tentang apa sebenarnya
yang berlaku?
Jawapan :
Barat sebenarnya sudah lama
merancang untuk bertindak dan menindas gerakan Ikhwanul Muslimin yang
ditubuhkan pada 1928. Kejayaan Ikhwanul Muslimin mengambil alih kuasa
selepas ditindas lebih enam puluh tahun menimbulkan kegusaran,
termasuklah juga rejim monarki di negara Arab yang turut merasakan
kedudukan mereka akan tergugat jika gerakan Islam ini berjaya
mengemukakan alternatif kepada pelbagai kemelut yang dihadapi oleh umat
Arab.
Untuk memahami apa yang berlaku di Mesir, kita harus
meneliti sejarah yang pernah berlaku sebelum ini. Sejarah penindasan ke
atas Ikhwanul Muslimin pada 1948-1954 seolah-olah berulang dengan
menggunakan skrip sama. Contohnya, pada 13 Julai lalu, berita menyiarkan
bahawa Morsi akan disiasat kerana dikatakan terlibat dalam kegiatan
yang memcetuskan keganasan. Pendukung Ikhwanul Muslimin yang dibunuh dan
dianinya, tetapi mereka pula yang dituduh.
Nasib yang sama
pernah menimpa Ustaz Abdul Qadir Audah, pemimpin Ikhwanul Muslimin yang
tersohor yang dijatuhi hukuman gantung sampai mati pada tahun 1954
kerana dituduh mencetuskan keganasan dan terlibat dalam komplot cubaan
bunuh ke atas Gamal Abd al-Nasser. Bersama-sama beliau yang turut
menjalani hukuman gantung, termasuklah Abd al-Fattah Ismail, Muhammad
Al-Faghali, Yusof Talaat, Ibrahim al-Tayyeb dan lain-lain.
Pada
1966 Sayyid Qutb dijatuhi hukuman gantung. Bukti yang digunakan dan
digembar-gemburkan ialah Ikhwanul Muslimin terlibat dalam kegiatan
bersenjata dan pelbagai jenis senjata ditemui di pejabat gerakan
tersebut. Ini juga perkara yang dihebohkan oleh tentera Mesir dengan
mengatakan bahawa senjata ditemui di ibu pejabat Ikhwanul Muslimin di
Moqattam dan penemuan tersebut adalah bagi mengesahkan gerakan ini
menaja keganasan dan wajar ditindas.
Tuduhan yang dikenakan ke
atas Ikhwanul Muslimin juga hampir sama seperti enam dekad lalu. Bagi
mendapat sokongan rakyat tindakan General Abd al-Fattah al-Sisi sama
seperti Gamal Abd al-Nasser pada 1954, iaitu mengembleng rakyat
menyatakan sokongan kepada beliau melalui Hubbat al-Ahrar (Liberation
Rally).
Atas nama sokong kepada regimnya rakyat berhimpun bagi
menyatakan sokongan kepada Nasser dan mengutuk Ikhwanul Muslimin. Ini
yang dilakukan oleh tentera pada hari ini dengan menaja demonstrasi
rakyat bagi menyokong regim dan menolak Ikhwanul Muslimin yang dikatakan
antinasional.
Sama seperti kira-kira 60 tahun lalu, tentera
tidak ada belas kasihan dan bertindak sewenang-wenang ke atas pendukung
Ikhwanul Muslimin termasuk melakukan penindasan kejam. Ternyata
penindasan tanpa belas kasihan ini memberi impak yang amat besar kepada
Ikhwanul Muslimin.
Tahun 1948-1954 merupakan tahun penuh
cabaran kepada Ikhwanul Muslimin. Pada Februari 1949, pengasas dan
pemimpinnya, Hasan al-Banna mati ditembak. Sejak itu Ikhwanul Muslimin
terus ditindas dan seterusnya diharamkan pada 1954 hinggalah selepas
Husni Mubarak diturunkan dari jawatan presiden berikutan berlakunya
Kebangkitan Arab pada 2011. Ini bermakna Ikhwanul Muslimin telah
diharamkan selama 67 tahun dan ribuan anggotanya pernah dipenjarakan dan
puluhan yang lain mati di tali gantung.
Dari segi sejarah,
tentera menindas Ikhwanul Muslimin selama hampir enam dekad. Tentera
memandang Ikhwanul Muslimin dengan penuh curiga. Dengan menggunakan
kekuatan senjata dan kuasa yang dimiliki tentera tidak pernah
menunjukkan belas kasihan kepada Ikhwanul Muslimin. Melihat rekod lalu
tiada perkara yang boleh menghalang mereka untuk terus berusaha menindas
Ikhwanul Muslimin.
Soalan :
Maknanya, apa yang berlaku
hari ini mengulangi penindasan kejam terhadap Ikhwanul Muslimin 60 tahun
lalu. Apakah mungkin ia mengakibatkan Ikhwan sukar untuk bangkit
semula?
Jawapan :
Tentera cuba mengulangi pendekatan yang
pernah mereka lakukan lebih 60 tahun lalu. Namun begitu, suasana sudah
berubah. General Abd al-Fattah al-Sisi tidak sehebat Nasser dan kemajuan
dalam teknologi maklumat menjadikan penipuan dan propaganda yang
mengelirukan rakyat tidak boleh dibuat sewenang-wenangnya.
Natijah kepada konflik Ikhwanul Muslimin dan tentera banyak bergantung
sejauh mana gerakan Islam ini mampu bertahan. Rekod yang dimiliki
Ikhwanul Muslimin menunjukkan gerakan tersebut mempunyai daya tahan yang
luar biasa.
Walaupun enam dekad ditindas dengan para pemimpin
utamanya ramai mati dibunuh dan penindasan dilakukan secara berterusan,
namun Ikhwanul Muslimin masih bersisa dan mampu bangkit. Inilah yang
berlaku pada 2011, walaupun ditindas rejim Mubarak, namun mampu muncul
sebagai organisasi yang paling tersusun dan memberikan alternatif kepada
rakyat.
Walaupun tentera dan kumpulan anti-Ikhwanul akan
menggunakan pelbagai cara untuk menghapuskan pengaruhnya, tetapi suasana
2013 tidak sama seperti 1954. Hari ini Ikhwanul Muslimin mampu membawa
jutaan penyokongnya di jalan raya dari seluruh 27 Muhafazah (wilayah) di
Mesir.
Namun begitu, situasinya masih sama, iaitu bagi
kumpulan anti-Ikhwan yang terdiri daripada penyokong sosialis,
nasionalis, liberalis, sekularis dan kelompok tariqat tertentu mereka
sanggup mengetepikan perbezaan dan permusuhan sesama mereka semata-mata
bagi menentang gerakan Islam ini.
Soalan :
Mengimbau
sejarah lalu, Ikhwanul Muslimin yang dizalimi seperti tidak mendapat
simpati atau sokongan daripada masyarakat antarabangsa termasuk kalangan
kumpulan Islam sendiri. Mengapa terjadi begitu?
Jawapan :
Ketika Gamal Abd al-Nasser menjadi Presiden Mesir beliau berjaya
menggerakkan jentera propagandanya sehingga menggelap dan menggerhanakan
peranan Ikhwanul Muslimin. Pengaruh beliau cukup hebat hingga pelajar
Malaysia yang belajar di Universiti al-Azhar, Mesir pada waktu itupun
tidak tahu tentang peranan dan sumbangan Ikhwanul dalam memperjuangkan
Islam yang syumul.
Nasser yang tampil dengan imej Islam
digambarkan sebagai tokoh pemimpin Islam dan tidak hairanlah apabila
beliau mati, terdapat madrasah dan kelompok umat Islam di Malaysia
menganjurkan solat ghaib sebagai tanpa kasih kepada "pemimpin Islam yang
banyak berjasa".
Sentimen anti-Israel yang dilaungkan Nasser
menjadikan beliau dikagumi sehingga umat Islam di Malaysia, termasuk
mereka yang pernah belajar di Mesir tidak menyedari kezaliman dan
penindasannya ke atas Ikhwanul Muslimin. Ini termasuklah apabila Sayyid
Qutb dihukum gantung pada 1966, protes hanya disuarakan sekelompok kecil
pelajar Malaysia yang belajar di Barat.
Menariknya,
kebangkitan Islam di Malaysia pada awal 1970-an bukan digerakkan lulusan
Mesir, sebaliknya oleh mereka yang terpengaruh dengan perjuangan dan
pemikiran Ikhwanul Muslimin dalam kalangan pelajar dari universiti
tempatan dan mereka yang belajar di Barat.
Pengaruh Ikhwanul
Muslimin yang disebarkan melalui buku-buku tokoh-tokoh Ikhwanul yang
tersohor seperti Hasan al-Banna, Abd al-Kader Audah, Sayyid Qutb dan
lain-lain. Buku-buku ini pula bukan dalam bahasa Arab tetapi dalam
bahasa Inggeris seperti buku Maalim Fit Tariq oleh Sayyid Qutb yang
lebih dahulu dibaca dengan judul Milestones.
Soalan :
Merujuk kebangkitan rakyat Mesir tiga tahun lalu untuk menumbangkan
regim Hosni Mubarak, ada pendapat mengatakan pada peringkat awal
Ikhwanul seperti menjauhkan diri dan tidak terlibat. Boleh prof jelaskan
keadaan sebenarnya?
Jawapan :
Perkara ini sering
dijadikan ungkitan penggerak gerakan 25 Januari yang memaksa Husni
Mubarak meletakkan jawatan. Mereka mengatakan Ikhwanul Muslimin menanguk
di air keruh dengan mengambil kesempatan daripada kebangkitan.
Memang ada kebenarannya kerana ketika rakyat mula turun ke jalan raya,
pada peringkat awalnya Ikhwanul Muslimin mengambil pendekatan tunggu dan
lihat. Pada awal Februari 2011 barulah Ikhwanul Muslimin turut
mengerahkan pengikutnya ikut serta dalam protes yang dilakukan.
Pendekatan Ikhwanul Muslimin yang terpaksa mengambil pendekatan
berhati-hati mudah difahami kerana gerakan ini sudah terlalu lama
berusaha mengerakkan kebangkitan tetapi gagal mendapat sambutan meluas.
Sebaliknya, kebangkitan yang mereka anjurkan berakhir dengan tragedi
apabila ada ahlinya yang dihukum berat, dipenjarakan dan harta disita.
Hal yang sama pernah berlaku pada 1952 apabila berlaku kebangkitan
rakyat menentang Raja Farouk dan British, Ikhwanul Muslimin tidak berada
berada di barisan hadapan dan tidak terlibat secara langsung. Apabila
Gamal Abd al-Nasser melancarkan revolusi dan berjaya menggulingkan Raja
Farouk, Ikhwanul Muslimin dianggap tidak berperanan memainkan peranan
sebenar.
Dengan pelbagai pengalaman itu, sebagai usaha
mempelbagaikan pendekatan Ikhwanul Muslimin pernah terlibat secara
langsung dalam pilihan raya Mesir. Ikhwanul Muslimin sudah terlibat
dengan pilihan raya sejak 1984 lagi, walaupun bukan sebagai sebuah parti
yang bertanding menggunakan nama gerakan tersebut. Ia pernah bergabung
dengan parti Buruh, Parti Wafd dan bertanding secara bebas.
Kejayaan terbesar Ikhwanul ialah apabila berjaya meraih hampir 25
peratus undi dalam pilihan raya Mesir tahun 2007. Namun begitu, kejayaan
besar ini bukan memberikan manfaat kepada Ikhwanul Muslimin, sebaliknya
gerakan Islam ini semakin ditindas. Penindasan yang berterusan ini
mendorong lahirnya dua kelompok kepimpinan dalam Ikhwanul Muslimin.
Kumpulan konservatif merasakan Ikhwanul Muslimin perlu kembali
fungsinya yang asal iaitu menumpukan kepada dakwah dan tarbiyyah dan
tidak terlibat dalam politik bagi memastikan survival gerakan yang tidak
putus-putus ditindas. Kumpulan reformis pula mencadangkan Ikhwanul
Muslimin perlu melakukan trasformasi dan mengikut contoh AKP di Turki
bagi membolehkan perubahan dilakukan di Mesir.
Dalam muktamar
Ikhwanul Muslimin pada 2010, kumpulan konservatif yang diketuai Badaei
berjaya menguasai kelompok kepimpinan gerakan Islam itu dengan
mengetepikan kumpulan reformis yang diketuai Essam al-Erian.
Soalan :
Bagaimana pula dengan pembabitan Ikhwanul dalam proses pemilihan ahli-ahli Parlimen dan jawatan Presiden Mesir?
Jawapan :
Sebagai kumpulan yang dianggap paling tersusun, Ikhwanul Muslimin
ternyata lebih bersedia menghadapi pilihan raya dan berjaya memperoleh
kemenangan dalam pilihan raya tahun 2012. Setelah berjaya mendapat
kemenangan yang amat memberansangkan dalam pilihan raya parlimen,
Ikhwanul Muslimin memutuskan untuk bertanding merebut jawatan presiden.
Pada peringkat awal Ikhwanul Muslimin secara tegas menyatakan mereka
tidak berminat dengan jawatan itu. Apabila seorang pemimpin kanan
Ikhwanul Muslimin, iaitu Moneim Abd al-Futuh menyatakan beliau berhasrat
bertanding jawatan presiden, beliau dipecat kerana mengingkari
keputusan syura.
Apabila Ikhwanul Muslimin memutuskan untuk
merebut jawatan presiden, calon mereka ialah Khayrat Shater. Namun
begitu, kelayakan beliau untuk bertanding dibatalkan kerana pernah
ditahan di bawah pemerintahan Husni Mubarak. Sebagai gantian Muhammad
Morsi dipilih sebagai calon. Hal yang sama juga berlaku kepada calon
Parti Nour, iaitu, Hazem Abu Ismail yang tidak layak bertanding.
Akhirnya Morsi yang bertanding menentang mantan Perdana Menteri Mesir
di zaman Mubarak, iaitu Ahmad Syafiq. Morsi menang dengan 51 peratus
undi, walaupun peratus yang keluar mengundi sekitar 32 peratus sahaja.
Morsi merupakan Presiden Mesir yang dilantik secara demokratik.
Soalan :
Soalnya, walaupun bertanding menentang Syafiq, yang dikira mewarisi
Husni Mubarak, tetapi Morsi hanya mendapat sekitar 52 peratus, tidakkah
itu boleh dianggap sokongan yang berbelah-bagi?
Jawapan :
Walaupun Morsi hanya mendapat 52 peratus undi, namun sebagai pilihan
raya yang diiktiraf adil, telus dan bebas, beliau dikira mendapat
sokongan majoriti. Jumlah yang keluar mengundi sebanyak 32 peratus juga
tidak boleh dijadikan alasan bahawa beliau tidak mendapat legitimasi
kerana Husni Mubarak menang pilihan raya dan dilantik sebagai presiden
dengan kadar keluar mengundi sekitar 10 peratus sahaja.
Disebabkan rakyat tidak yakin dengan pilihan raya, kerana sudah pasti
Husni Mubarak akan menang besar menyebabkan rakyat tidak ambil kisah
untuk keluar mengundi. Lagipun di Mesir pilihan raya mengambil masa yang
panjang. Pilihan raya Mesir yang melibatkan 27 wilayah mengambil masa
selama tiga bulan untuk selesai. Pengundian pula dibahagikan kepada tiga
peringkat dengan setiap peringkat melibatkan sembilan wilayah.
Pilihan raya Mesir selepas kejatuhan Mubarak dianggap telus, adil dan
bebas kerana dipantau hakim. Parti-parti yang bertanding menggunakan
pelbagai pendekatan untuk memenangi hati pengundi. Sebagai pertubuhan
yang mempunyai jentera di seluruh negara Ikhwanul Muslimin berjaya
menggerakkan penyokongnya untuk ke peti undi dan menyokong partinya.
Selain Parti Nour, hanya Parti al-Karamah yang dipimpin Hamden Sabahi
yang mampu memberi saingan. Beliau seorang yang berfahaman sosialis dan
pengikut Nasser yang setia. Beliau menggunakan bas dua tingkat sebagai
pendekatan kempen untuk membolehnya menjelajah ke seluruh negara.
Pendekatannya ternyata berkesan apabila berjaya menduduki tempat ketiga
dalam pemilihan jawatan presiden. Hamden Sabbahi merupakan salah seorang
pemimpin Tamarrod yang bersekongkol dengan tentera dan kumpulam sekular
dalam menjatuhkan kerajaan pimpinan Morsi.
Soalan :
Sejarah Ikhwan menunjukkan ia turut berpecah membabitkan kepemimpinan
tertinggi setiap kali berlaku peristiwa besar dalam politik Mesir.
Apakah kali ini juga berlaku hal sama?
Jawapan :
Ikhwan
gagal menyatukan perpecahan apabila ada pemimpin pertubuhan itu
bertindak keluar kerana perbezaan dari segi pendekatan. Dakwaan cubaan
Morsi untuk "mengIkhwanulkan" Mesir pula tidak lebih propaganda yang
sengaja ditiupkan. Morsi cuba untuk buat yang terbaik tetapi malangnya
dia mewarisi suatu sistem yang sesiapa pun tidak boleh pegang.
Tumbangnya Morsi minggu lepas, Qatar dan Arab Saudi beri USD12 bilion
masuk ke Mesir sebagai bantuan 'soft loan'. Raja Abdullah ucap tahniah
kepada tentera.
Soalan :
Morsi juga mendapat kritikan keras daripada sebahagian aktivis Ikhwan?
Terdapat dalam kalangan golongan Islamis yang menuduh Morsi terlalu
berlembut dan bersikap liberal kerana tidak tegas laksanakan
undang-undang syariah. Pihak sekular pula menolak Morsi kerana dikatakan
cuba mengikwankan Mesir. Pemerintahan Morsi depan serangan pelbagai
penjuru dan keadaan ini dipersulitkan lagi dengan keadaan ekonomi yang
semakin parah sehingga menimbulkan kesulitan kepada rakyat.
Soalan :
Politik Mesir tidak dapat dipisahkan daripada pengaruh dan pembabitan proaktif pihak tentera...
Jawapan :
Tentera Mesir bukan sahaja terlibat dalam menjaga keselamatan. Mereka
juga terlibat dalam pentadbiran dan menguasai ekonomi. Apabila tentera
tidak menyokong Mubarak beliau terpaksa meletak jawatan. Morsi juga
dijatuhkan oleh tentera. Ini bermakna selepas ini sesiapa sahaja boleh
tumbangkan oleh tentera. Tentera Mesir merupakan golongan elit dan
kenaikan Mursi dilihat berisiko menggugat dominasi mereka.
Permusuhan Ikhwanul Muslimin dan tentera telah berakar umbi
berdekad-dekad lamanya. Dengan sebab itu apabila apabila Amerika
Syarikat menyeru kepada pendemokrasian di Mesir, jawapan Husni Mubarak
ialah, “Kalau saya (Mubarak) jatuh, Ikhwanul akan berkuasa”. Bila
Ikhwanul Muslimin berkuasa Amerika Syarikat amat khuatir dengan
perkembangan ini.
Selain berdepan Mubarak dan AS, Ikhwanul
Muslimin juga bertembung dengan kumpulan lain. Mereka termasuklah
kumpulan Salafi yang dibiayai Arab Saudi yang berfahaman Wahabi. Ketika
zaman Mubarak, beliau menggalakkan kumpulan Tarikaq yang tidak menyokong
gerakan Islam. Ini merupakan pendekatan halus bagi melemahkan Ikhwanul
Muslimin. Walaupun golongan sekular juga berpecah kepada pelbagai
kumpulan tetapi mereka bersatu menentang Ikhwanul Muslimin.
Soalan :
Boleh Prof jelaskan kedudukan dan pengaruh pertubuhan dan parti-parti politik Islam di Mesir?
Jawapan :
Ketika mula berlakunya kebangkitan rakyat Mesir kumpulan Nour
mengeluarkan fatwa haram hukumnya menentang Mubarak. Namun begitu,
apabila Mubarak jatuh kumpulan ini menyokong kebangkitan rakyat. Dalam
konteks politik Mesir, kumpulan Nour merupakan kumpulan Islam yang kedua
berpengaruh selepas Ikhwanul Muslimin.
Morsi dilihat terlalu berbaik sangka dengan pihak tentera, yang akhirnya menikam balik dirinya.
Morsi tidak mempunyai banyak pilihan. Dalam pentadbiran Morsi mengambil
pendekatan terbuka, termasuklah melantik dalam kalangan orang Kristian
dan bukan ahli Ikhwanul Muslimin dalam pentadbirannya. Morsi cuba
melakukan pelbagai perubahan dalam tempoh 100 hari pemerintahannya,
tetapi amat sukar untuk sesiapa sahaja yang memerintah Mesir melakukan
perubahan secara drastik.
Morsi mewarisi sistem ekonomi yang
lemah dan sistem sosial yang tidak mantap. Ikhwanul Muslimin cuba
bersikap baik dengan tentera seperti pada tahun 1952, tetapi tentera
tidak pernah bersangka baik dengan Ikhwanul.
Soalan :
Prof
juga banyak mengkaji dan mengikuti dari dekat lanskap politik di Turki.
Mungkin ada persamaan di antara kedua-dua negara ini dan apakah
pengalaman berharga yang dilalui Erdogan dan partinya yang mungkin boleh
dikongsi dengan realiti di Mesir?
Jawapan :
Cubaan untuk
mempraktikkan politik Islam di Mesir nampaknya lebih sukar berbanding
Turki yang tebal dengan amalan sekularisme. Walaupun demikian di Turki
terdapat dua parti sekular iaitu Republikan dan Demokrat.
Walaupun kedua-dua parti berfahaman sekular, namun tidak ada titik
pertemuan di antara kedua-duanya, dan malahan lebih bersedia untuk
bekerjasama dengan parti Islam daripada berpakat sesama mereka. Akhirnya
parti Islam itu berjaya memerintah seperti yang berlaku pada 1996
apabila Parti Refah berjaya membentuk kerajaan walaupun dengan sokongan
21 peratus undi sahaja.
Soalan :
Ada pihak bimbang Mesir mungkin mengulangi tragedi berdarah di Syria yang tidak berpenghujung...
Jawapan :
Tidak dapat dinafikan terdapat kebimbangan ini. Namun begitu, situasi
di Syria agak berbeza kerana di Mesir masyarakatnya tidak terbahagi
kepada puak. Kekhuatiran yang lebih besar ialah Mesir akan kembali
kepada zaman 1970-an dan 1980-an apabila kumpulan Islam mengambil
pendekatan bersenjata sehingga menyebabkan berlakunya pertumpahan darah
yang tiada penghujung.
Bagi pendukung gerakan Islam termasuk
Ikhwanul Muslimin kemungkinan untuk terjerumus kepada pendekatan ini
tidak boleh ditolak apabila mereka ditindas tanpa belas kasihan. Bagi
Ikhwanul Muslimin pengalaman sejarah mengajar mereka untuk berjuang
hingga ke titisan darah terakhir. Dalam kemelut yang berlaku sama ada
mereka menang atau pasti ditindas secara berterusan sebagaimana yang
pernah berlaku sebelum ini.
Pengalaman di Algeria juga
merupakan iktibar yang amat menjadi keprihatinan kepada aktivis Ikhwanul
Muslimin apabila demokrasi yang diwujudkan di negara tersebut
menghalang FIS daripada terlibat dalam politik dan bertanding dalam
pilihan raya. Pendekatan tentera dan kumpulan sekular hari ini menjurus
ke arah tersebut yang berusaha menyisih Ikhwanul Muslimin daripada
berperanan dalam proses politik di Mesir.
Realiti hari ini
menunjukkan Ikhwanul Muslimin berdepan cabaran hebat untuk menentukan
survival masa depannya. Penentuan masa depannya amat bergantung kepada
sejauh mana ia dapat terus bertahan dan konsisten dalam perjuangan serta
dengan strategi yang lebih baik daripada pihak lain yang menjadi musuh
politiknya.
Ikhwanul Muslimin bukan sahaja berdepan musuh
politik dalam negeri, tetapi juga daripada AS dan Israel yang mempunyai
kepentingan dan tidak mahu melihat gerakan Islam ini berpengaruh.
Walaupun AS menjuarai demokrasi, tetapi negara kuasa besar itu bersifat
hipokrit dalam isu pergolakan politik di Mesir yang menyebabkan Morsi
dilucutkan jawatan. AS dan negara barat tidak bersuara lantang apabila
tentera “merampas kuasa” di Mesir, tetapi memprotes apabila berlakunya
rampasan kuasa di Fiji, Maldive dan lain-lain.
Anehnya,
rampasan kuasa di Mesir bukannya dikutuk, tetapi sebaliknya dijanjikan
dengan bantuan kewangan. Arab Saudi dan beberapa negara Teluk yang
merupakan sekutu kuat AS dan amat khuatir dengan perluasan pengaruh
Ikhwanul Muslimin menjanjikan bantuan sebanyak USD 12 billion kepada
Mesir sebaik-baik sahaja Morsi dilucutkan jawatan oleh tentera.
Perkembangan di Mesir memperlihatkan manifestasi sikap “double
standard” Barat terhadap Islam. Walaupun Morsi dilantik secara
demokrasi, tetapi cara beliau diturunkan tidak bersifat demokratik.
Jika demonstrasi jalanan dijadikan tanda aras bagi mengukur populariti
bukannya melalui sokongan peti undi, demokrasi di Mesir bukan maju ke
hadapan. Sebaliknya, Mesir masih terus berada pada zaman gelap seperti
rejim-rejim lalu dan hasrat generasi muda negara itu untuk mewujudkan
masyarat yang mampu bersaing dengan negara lain akan terus tinggal
impian semata-mata.
Sumber : HarakahDaily